Będę cię kochać aż do końca świata...

Mary codziennie od siedmiu lat - tuż po skończeniu pracy i aż do późnego wieczora - stoi przed jedną z londyńskich stacji kolejowych i trzyma w ręku tabliczkę z napisem: Wróć do domu, Jim.

Można nazwać ją wariatką, zarzucić jej zakłócanie porządku publicznego - ona i tak się stamtąd nie ruszy. Pracuje w supermarkecie, jest także wolontariuszką w lokalnym telefonie zaufania. Podczas jednego z dyżurów odbiera, jak jej się zdaje, telefon od swojego Jima. Czy to rzeczywiście on, czy może Mary całkiem traci rozum?

Poznali się trzynaście lat wcześniej. Ona śliczna, choć nieśmiała, on bogaty i zabójczo przystojny, para jak z obrazka i miłość jak z romansu. Mary dzięki ukochanemu nabiera pewności siebie, spełnia swoje marzenie o byciu artystką, on często podkreśla, że Mary jest jego ratunkiem i bezpieczną przystanią. Po paru latach jednak coraz gorzej się rozumieją. Mary w końcu nie wytrzymuje napięcia i wybucha, a Jim znika bez śladu.

Od tamtej pory każdego dnia czeka na niego przed dworcem. Ale jak długo można czekać na ukachaną osobę?

Gdy ktoś poznaje datę swojej śmierci, to już zaczyna umierać...

Nocny Powrót - specjalna linia stworzona dla kobiet, które wracają nocą do domu. I boją się. Głos w telefonie ma im towarzyszyć, uspokajać, a w razie najgorszego wezwać pomoc. Do tej pory to najgorsze nigdy się jeszcze nie zdarzyło.

Sobota, godzina 22, Nocny Powrót. Jules Tannberg odbiera swoje pierwsze zgłoszenie. Dzwoni młoda kobieta. Jest przerażona. Twierdzi, że idzie za nią mężczyzna, który już kiedyś ją zaatakował. Mężczyzna, który zapisał jej krwią na ścianie sypialni datę jej śmierci. A ten dzień nadejdzie za niecałe dwie godziny.